Systematische zelfreflectie
Een driedaagse keuzemodule in het postmasteronderwijs voor aspirant-gezondheidszorgpsychologen
Auteurs: David Kamp, Guido Machielsen, Jim van Os & Anton Hafkenscheid
In het cursorisch onderwijs voor psychologen in opleiding tot gezondheidszorgpsycholoog (piogs) wordt sterk gefocust op het aanleren van protocollaire behandelingen. Relationele therapiefactoren, zoals het herkennen van tegenoverdracht en het voorkomen, signaleren en herstellen van alliantiebarsten, krijgen opvallend weinig aandacht in het curriculum, terwijl er volop empirische evidentie is dat juist deze factoren het slagen of mislukken van behandelingen bepalen (bijvoorbeeld: Wampold, 2015).
Dit artikel beschrijft een keuzemodule die ten doel heeft de systematische zelfreflectiecompetenties van piogs te bevorderen. De pandemie bood de onvoorziene gelegenheid om aan de keuzemodule een haalbaarheidsstudie te verbinden. Uit deze haalbaarheidsstudie in een groep van 39 cursisten blijkt dat het gebruik van systematische zelfreflectie met een zekere mate van betrouwbaarheid kan worden afgeleid uit twee voorgestelde gestandaardiseerde monitorinstrumenten voor zelfreflectie. Dit zorgt ervoor dat de relationele factoren vaker en intensiever worden onderzocht en geëvalueerd. Wanneer hier bewustzijn van ontstaat, kan er door de therapeut mee gewerkt worden.