Een zorgstandaard beschrijft algemene aanbevelingen over wat goede zorg is voor mensen met een bepaalde psychische aandoening. In de zorgstandaard staat wat de cliënt kan verwachten in het gehele spectrum van zorgverlening met aandacht voor participatie en de omgeving. Zorgstandaarden zijn gebaseerd op wetenschappelijke kennis én ervaringen van cliënten en professionals.
Aan één zorgstandaard kunnen meerdere richtlijnen ten grondslag liggen. Bij onderdelen waarvoor geen richtlijn beschikbaar is, maken de opstellers van een zorgstandaard hun eigen keuze. De zorgstandaard en de bijpassende richtlijnen vormen een integrale eenheid. Die stelt de zorgverlener in staat kennis te nemen van de beoogde inhoud en de organisatie van het zorgproces en vervolgens de praktische toepassing daarvan te beoordelen.
Een zorgstandaard kan ook generieke componenten of onderwerpen beschrijven die relevant zijn voor meerdere aandoeningen. Afhankelijk van de aandoening kan dit in één of meerdere fases van het proces met de cliënt van toepassing zijn. De generieke zorgstandaard kan gericht zijn op vroegtijdige onderkenning en preventie, behandeling, ondersteuning van zelfmanagement, e-health, herstelzorg en participatie.
Een voorbeeld is de zorgstandaard Arbeid als medicijn, die helpt bij het op gang brengen van het gesprek over werk tussen mensen met psychische problemen en hun behandelaar en/of andere betrokken professionals.